கரு.பழனியப்பன் – ஒரு பார்வை ...!

“இருளும் , மவுனமும்” நிறைந்திருந்தால் அது ‘மணிரத்னம்’ படம் . “அன்பும் , பிரியமும்” நிறைந்திருந்தால் அது ‘ராதாமோகனின்’ படம் . “பிரமாண்டமும் , நடசத்திரங்களும்” நிறைந்திருந்தால் அது ‘சங்கரின்’ படம் . “வலியும் , துயரமும்” நிறைந்திருந்தால் அது ‘பாலா’வின் படம் . “காதலும் , மோதலும்” நிறைந்திருந்தால் அது கவுதமின் படம். “நக்கலும், நகைச்சுவையும்” நிறைந்திருந்தால் அது ‘ராஜேஸின்’ படம். “சுமோக்களும் , அரிவாள்களும்” நிறைந்திருந்தால் அது ‘ஹரி’யின் படம் . இப்படி ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு அடையாளம் இருக்கிறது என் அகத்தில். இந்த வரிசையில், “வசனங்களும் , வசனங்களும்” நிறைந்திருந்தால் அது “காவன் ரூனா பாவன் ழானா” வின் படம். இங்கு நான் குறிப்பிடும் “காவன் ரூனா பாவன் ழானா” என்பவர் இயக்குனர் கரு.பழனியப்பன் .

அவரின் முதல் படம் பார்க்கும் முன்பே அவர் மீது ஒரு பிரியம் ஏற்பட்டுவிட்டதென்னவோ  உண்மை . அதற்கு காரணம், முதலாவதாக, சக மாவட்டத்துக்காரர் ; இரண்டாவதாக, எனக்கு மிக பிடித்த தாடி மற்றும் கண்ணாடி ; மூன்றாவதாக, நறுக்கென்று பேசும் அந்த பேச்சு .

முதல் படமான “பார்த்திபன் கனவில்” ஆரம்பித்து கடைசியாக வெளியான “மந்திரப்புன்னகை” படம் வரை அனைத்தையும் விரும்பி பார்த்திருக்கிறேன் . “வீடுன்னா கலஞ்சு தான் இருக்கும் , வச்சது வச்ச எடத்துல இருக்க இது என்ன மியூசியமா” என்பதில் ஆரம்பித்து , “இருந்த இடத்தில் இருந்து பேசுறதுக்கு தான் செல்போன் கண்டுபிடிச்சாங்க , ஆனா நாம் ஏன்யா போன் வந்தோன்ன எந்திரிச்சு நடக்க ஆரம்பிச்சுறோம்” ங்குற வரையிலும் வசனங்களாலே நிறைந்திருக்கும் “காவன் ரூனா பானா ழானாவின்” படங்கள் .  ஒவ்வொரு வசனமும் குத்திக்கிழிக்கும் கூர்மையான கத்தியை போன்றது.

கிரேசிமோகணும் , கமலகாசனும் இணைந்து கொடுக்கும் படங்களை பார்ப்பதற்கு ஒரு தனி கவனம் வேண்டும் . அடுத்தடுத்த நகைச்சுவை வசனங்களால் நம்மை உண்டு இல்லை என்று பண்ணி விடுவார்கள் . முதல் நகைச்சுவைக்கு சிரித்து முடிக்கும் முன் அடுத்தடுத்து மூன்று நான்கு நகைச்சுவைகள் நம்மை கடந்து போய்விடும். அது போலதான் “காவன் ரூனா பானா ழானாவின்” படங்கள் . அடுத்தடுத்த வசனங்களால் நம்மை திணறடித்துவிடுவார் .

அட! ஆமால்ல, என்று ஒரு வசனத்தை பற்றி நாம் யோசித்துக்கொண்டிருக்கையிலேயே, அடுத்தடுத்த வசனங்களை வீசிக் கொண்டிருப்பார் . இவர் படங்களில் கதாநாயகன் மட்டுமல்ல கடைநிலை நடிகர் வரை பேசும் வசனங்கள் கூட அவ்வளவு பொருள் பொதிந்து இருக்கும். ஒவ்வொரு வசனத்தையும் கருவாய் வைத்து ஒவ்வொரு “நீயா நானாவே” வைக்கலாம் .

அவ்வப்போது “நீயா நானாவில்” “காவன் ரூனா பாவன் ழானா” பேசக் கேட்டிருக்கிறேன் , தனி மனிதராக இயல்பில் அவர் எப்படியோ அது எமக்கு தெரியவில்லை , தெரிந்து கொள்ள விருப்பமும் இல்லை . ஆனால் மிக சுவராசியமாகவும் , சிந்திக்க வைக்கும் வகையிலும் பேசுகிறார் . ஒவ்வொருமுறை இவர் பேசும்போதும், அது எந்த விசயமாகினும் என்னை ஈர்த்து விடுகிறார் . இளைஞர்களுக்கு சுஜாதா சொன்ன பத்து அறிவுரைகளை ஒரு முறை மறு அறிவுறுத்தினார் . ஒருமுறை மதம் மாறி செய்த தன் காதலையும் கல்யாணத்தையும் சுவைபட கூறினார்.

கதாநாயகிகளின் பார்வையில் படம் சொல்லும் போக்கு தமிழ் சினிமாவில் அரிது . இவரது இரண்டு படங்கள் கதாநாயகிகளின் பார்வையிலேயே சொல்லப்பட்டிருகின்றது . “பார்த்திபன் கனவு” “பிரிவோம் சந்திப்போம்”. இரண்டுமே படங்களிலுமே பெண்களின் பார்வையை மிக அழகாக படமாக்கியிருப்பார் . என்னை பொறுத்தவரை இந்த படங்களை ஒரு அழகிய இரண்டுமணிநேர கவிதையென்றே சொல்வேன் .

“பிரிவோம் சந்திப்போமில்” முதல் பாதியில் ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தையும், அதன் நடைமுறை பழக்க வழக்கங்களையும் காட்டியிருந்தாலும், எந்த ஜாதிய, மத உணர்வுகளை புண்படுத்தாமலும், துதி படாமலும் காட்சிப்படுத்தியிருப்பார். தன் படங்களில் குணச்சித்திர நடிகர்களுக்கு இவர் தரும் முக்கியத்துவம் கவனிக்கப்பட வேண்டிய விசயம் . “பிரிவோம் சந்திப்போமில்” “எம். எஸ்.பாஸ்கரும்”, சமையல் காறராக வருபவரும் பேசிக்கொள்ளும் காட்சிகள் அவ்வளவு சுவராஸ்யமானவை . இரண்டாம் பாதியில் “ஜெயராமும்” , “கஞ்சா கருப்பும்” , “இளவரசும்” அதகளம் பண்ணியிருப்பார்கள் .

“இளவரசுவை”ப்போல டயலாக் டெலிவரி பண்ண வேறு ஆள் தமிழ் சினிமாவில் இல்லையென்றே நினைக்கின்றேன். “ஜெயராம்” , “இளவரசு”, “எம்.எஸ் பாஸ்கர்” அப்பப்பா எவ்வளவு திறமைசாலிகள்.  இவர்களுக்கு சரியான தீனி கொடுக்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை . “துப்பாக்கி” படத்தில் “ஜெயராமிற்கு” கொடுத்தது போல கோமாளித்தனமான கதாபாத்திரங்களை கொடுக்காமல் இருந்தாலே போதும்.

மந்திர புன்னகையில் ஒரு காட்சியில் , மருத்துவர் ஒருவர் “காவன் ரூனா பானா ழானாவை” பார்த்து இப்படி சொல்லுவார் .. “ஒட்டு மொத்த திறமையையும் நுனி நாக்கில் வைத்திருக்கிறாயே... விஷமாக “ என்று . உண்மை தான். நடிகர்களில் அஜித்தை போல , பின்விளைவுகள் பற்றி அலட்டிக்கொள்ளாமல், படபடவென்று பொரிந்து தள்ளிவிடுகிறார் பொது மேடைகளில் .

முதல் படமான “பார்த்திபன் கனவு” இரண்டாயிரத்து மூன்றில் வெளிவந்தது , இந்த பத்து வருடங்களில் மொத்தம் ஐந்து படங்கள் மட்டுமே இயக்கியிருக்கிறார் .இப்பொழுது “ஜன்னல் ஓரம்” என்றொரு படத்தை இயக்கி கொண்டிருப்பதாக கேள்வி. “கவுதம் மேனன்” போல அழகான தமிழ் பெயர்களை தம் படங்களுக்கு வைப்பவர் . கவுதம் படங்களின் பெயர்களை  ஒருவரிக்கவிதை என்றால் , கரு.பழனியப்பன் படங்களின் பெயர்களை ஒற்றை வார்த்தை கவிதை என்பேன்  . இவர் படங்களின் பாடல்கள் அவ்வளவு அருமையாக இருக்கும் . ( “கனா கண்டேனடி” , “ஆலங்குயில்” , “அற்றைத்திங்கள்” , “என்ன தந்திடுவாய்” , “விழியும் விழியும்”  “சித்திரையில் என்ன வரும்” , “இரு விழியோ” , “கண்டேன் கண்டேன்”, “சட சட சட “ .) ஒவ்வொன்றும் கிளாசிக்.

ஒரு முறை தொலைக்காட்சி பேட்டி ஒன்றில் , “காவன் ரூனா பாவன் ழானாவிடம்” மதன் ஒரு கேள்வி கேட்டார் , ஒரு படத்திற்கும் மற்றுமொரு படத்திற்கும் நீண்டதொரு இடைவெளி இருக்கிறதே . அடுத்தடுத்து படங்கள் பண்ணி வாழ்க்கையில் செட்டில் ஆக ஆசையில்லையா...? என்று ... அதற்கு அவர் சொன்னது ...

செட்டில் ஆவதென்றால் என்ன ?

வித விதமான கார்களோ , நாலைந்து வீடுகளோ வாங்குவதா ?

அப்படியே வாங்கினாலும் ஒரே நேரத்தில் என்னால் எத்தனை வீடுகளில் வசிக்க முடியும்..? , எத்தனை கார்களில் பயணிக்க முடியும்..? . எனக்கு இதுவே போதுமானதாக இருக்கிறது . என் அப்பாகூட, என் அம்மாவிடம் வருத்தத்துடன் சொல்லியிருக்கிறார் , பழனியப்பன் படமே பண்ணவில்லையே , சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ணுகிறான்..? , வருடத்திற்கு ஒரு படம் கொடுக்காவிட்டால் கூட சினிமா உலகம் மறந்துவிடுமே , எப்படி சமாளிக்கபோகிறான்..?  என்று . வயிற்றிற்காகவும் , வசதிக்காவும் என்னால் படம் எடுக்க முடியாது...என்று தொடந்தது அந்த பதில்.

“கெட்டவங்க எல்லாம் ஜெயிச்சுடுவோம்னு நம்புறாங்க , நல்லவங்க எல்லாம் தோத்துடுவோம்னு பயப்புடுறாங்கன்னு” ஒரு வசனம் “சதுரங்கம்” படத்தில் வரும் . பழனியப்பன்  நல்லவராகவே இருந்து ஜெயிக்கட்டும்.

“ஜன்னல் ஓரம்” காத்திருக்கின்றேன் காற்றுக்காக அல்ல கருத்தாழமிக்க வசனங்களுக்காக...!