ஸ்ரீராம் பார்த்தசாரதி மீட்டும் ஆனந்த யாழ் ...!

ஆயிரக்கணக்கான திரைப்பாடகர்கள் இருந்தாலும் ஒரு சிலருக்கு ஒரு சில குரல்கள் மட்டும் ரெம்பப்பிடிக்கும் . அப்படி எனக்கு ரெம்பப்பிடித்த இருவரில் ஒருவர் “ஸ்ரீராம் பார்த்தசாரதி” மற்றொருவர் “பல்ராம்” . இருவருக்குமே தனித்தன்மையான குரல் . ஏதோ ஒரு வகையில் என்னைக்கட்டிபோட்டுவிடும் குரல்கள் இருவருடையதும்.

ஸ்ரீராம் குரலை எங்கு எப்பொழுது கேட்டாலும் எனக்கு பழைய அல்லது பால்ய நினைவுகள் தான் வந்து வருடும் . ஆங்கிலத்தில் NOSTALGIA என்று சொல்வார்கள் அதேபோலத்தான்  . அந்த நினைவுகளில்  சந்தோசம் , துக்கம் எல்லாம் கலந்தே வரும் , அது ஏனென்றே தெரியவில்லை . ஆனால் ரெம்பப்பிடிக்கும். அதனால் தெரிந்துகொள்ள ஒருபோதும் விரும்பியதில்லை ..

ஸ்ரீராம் குரல்ல எப்பவுமே ஓர்  Ancient Touch இருப்பதாகத்தான் எனக்குத்தோன்றுகின்றது . அது எந்தவகையான பாடல்களாக இருந்தாலும் சரி . “அதைக்கூடவா” என்று தொடங்கும் ஜெயம்கொண்டான் படத்தில் வரும் பாடல் , கஜினியில் “சுட்டும் விழிச் சுடரே” , கோ படத்தின்  – “வெண்பனியே” , பிதாமகனில் – “இளம்காத்து வீசுதே” என ஸ்ரீராம் பாடிய பாடல்கள் எல்லாமே கடும்குளிருக்கு இதமாய் இருக்கும் கம்பளி போல் அவ்வளவு பிடிக்கும் .

நேற்றுதான் முதல்முறையாக ராமின் “தங்கமீன்கள்” கேட்டேன் . யுவனின் ஆன்மாவிலிருந்து இசை என்று போட்டிருந்தார்கள் . உண்மைதான் மிகையில்லை . ஆல்பத்தில் மொத்தம் நான்கு பாட்டுகள் என்று நினைக்கின்றேன் . “ஆனந்த யாழ்” ஒரே ஒரு பாடல்தான் கேட்டேன் , கேட்கிறேன் , கேட்டுக்கொண்டே இருக்கின்றேன் . மற்ற பாடல்கள் கேட்கவே இல்லை . ஒன்றே  போதும் அவ்வளவு அற்புதமாக இருக்கின்றது  .

அப்பா தன் மகளை பற்றிப்பாடும் பாடல் . நிச்சயமாக அப்பாக்களுக்கு மட்டுமல்ல அனைவருக்குமே ரெம்ப்பப்பிடிக்கும் .. மிக எளிமையான , ரசனையான வரிகள் , அதிராத இதமான இசை இதையெல்லாம் விட ஸ்ரீராமின் மயிலிறகான குரல் .

இந்தப்பாடலை ராம் எப்படிக்காட்சிப்படுத்தப்போகிறார் என்று தெரியவில்லை . பறவையே எங்கு இருக்கிறாய் “ என்று கற்றது தமிழ் –ல் வரும் பாடல் காட்சியமைப்பு, நிச்சயமாக நான்றாகவே செய்வார் என்ற நம்பிக்கையை விதைக்கின்றது .

இதுவரை இந்த பாடலை கேட்கவில்லை என்றால் நிச்சயமாக் கேட்டுப்பாருங்கள் ....! ஒன்று உங்கள் குழந்தையின் நினைவுகள் வந்து போகும் இல்லை உங்கள் பால்யத்தின் அப்பாவுடைய  நினைவுகள்  உள்மனதில் வந்துமோதும் .

பாடல் வரிகள் இணையத்திலிருந்து ....

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்,

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் தீட்டுகிறாய்.

அன்பெனும் குடையை நீட்டுகிறாய்,

அதில் ஆயிரம் மழைத்துளி கூட்டுகிறாய்.

இரு நெஞ்சம் இணைத்து பேசிட,

உலகில் பாஷைகள் எதுவும் தேவை இல்லை!

சிறு புல்லில் உறங்கும் பனியில் தெரியும்,

மலையின் அழகோ தாங்கவில்லை.

உந்தன் கைகள் பிடித்து போகும் வழி,

அது போதவில்லை இன்னும் வேண்டுமடி…

இந்த மண்ணில் இது போல் யாரும் இங்கே

என்றும் வாழவில்லை என்று தோன்றுதடி !

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்,

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் தீட்டுகிறாய்.

அன்பெனும் குடையை நீட்டுகிறாய்,

அதில் ஆயிரம் மழைத்துளி கூட்டுகிறாய்.

தூரத்து மரங்கள் பார்க்குதடி,

தேவதை இவளா கேக்குதடி,

தன்னிலை மறந்தே பூக்குதடி,

காற்றினில் வாசம் தூக்குதடி – அடி

கோவில் எதற்கு ? தெய்வங்கள் எதற்கு ?

உனது புன்னகை போதுமடி !

இந்த மண்ணில் இது போல் யாரு இங்கே,

என்றும் வாழவில்லை என்று தோன்றுதடி !

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்,

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் பூசுகிறாய் !

உன் முகம் பார்த்தால் தோணுதடி,

வானத்து நிலவு சின்னதடி,

மேகத்தில் வரைந்தே பார்குதடி,

உன்னிடம் வெளிச்சம் கேட்குதடி,

அதை கையில் பிடித்து ஆறுதல்

உரைத்து வீட்டுக்கு அனுப்பு நல்லப்படி !

இந்த மண்ணில் இது போல் யாரும்

இங்கே என்றும் வாழவில்லை என்று தோன்றுதடி

ஆனந்த யாழை மீட்டுகிறாய்

அடி நெஞ்சில் வண்ணம் தீட்டுகிறாய் !

நா.முத்துக்குமார் .

பாடல் ...

என்றென்றும் புன்னகையுடன்...

ஜீவன்சுப்பு .